ΝΗΣΙΔΕΣ
γράφει η
Αγνή Κατσιούλα *
Το βράδυ της Ανάστασης με το «Χριστός Ανέστη» οι «κολλημάρες»
ανάβουν και αναδύονται στον ουρανό
γράφει η
Αγνή Κατσιούλα *
Εναστρη νύχτα. Απληστη η ματιά μας στρέφεται στον ουρανό με έναν πρωτόγονο φόβο για το άγνωστο που μας ακολουθεί από τότε που η ανθρωπότητα σηκώθηκε στα δυο της πόδια, άπλωσε το χέρι και προσπάθησε να ακουμπήσει τα αστέρια. Φαντασμαγορία...
Ο άνθρωπος βιώνει το εντυπωσιακό βραδινό σκηνικό της φύσης για χιλιάδες χρόνια. Η άβυσσος του απείρου στολίζεται με τα φωτεινά στολίδια της, άστρα μεγάλα και μικρά, μακρινά και κοντινά, άλλα να τρεμοπαίζουν το κιτρινωπό φως τους και άλλα να λαμπυρίζουν τις λευκές ψυχρές τους ακτίνες.
Αστρικοί σχηματισμοί, η γνώριμη συντροφιά μας κάθε που σηκώνουμε το κεφάλι από την καθημερινότητά μας, που κρατά το βλέμμα καρφωμένο στο έδαφος, για να αντικρίσουμε ένα θαύμα.
Αναμονή και αδημονία για όλα εκείνα τα πεφταστέρια που θα θελήσουν να κάνουν πραγματικότητα τις κρυφές μας ευχές και επιθυμίες.
Η ψυχή γαληνεύει, η σκέψη ταξιδεύει, η καρδιά φτερουγίζει και ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά αισθάνεται ένα με το εξώτερο και το μέσα Σύμπαν του. Μοναδικός, μικρός, συγκρατημένα φοβισμένος, αλλά κυρίαρχος.
Γλιστράνε τα φώτα νωχελικά στους ορίζοντες. Στην Ασία και την Απω Ανατολή εδώ και αιώνες παραδοσιακά οι άνθρωποι αφήνουν μικρά πολύχρωμα φωτεινά αερόστατα να ταξιδέψουν στους αιθέρες, κατασκευασμένα από διάφανα λεπτά ριζόχαρτα αμέσως μετά τη δύση του ήλιου για να συμβολίσουν την άνοδο της ψυχής στον ουρανό.
Τα φωτεινά σημάδια ανεβαίνουν και γίνονται μικρά αστέρια, ενώ μικρά φαναράκια που κρέμονται παντού γύρω ντύνουν με μυστικισμό το σούρουπο.
Στα τέλη του 19ου αιώνα Ελληνες ναυτικοί που ταξίδεψαν σ’ αυτούς τους εξωτικούς, γεμάτους μυστήριο τόπους εντυπωσιάστηκαν από το έθιμο και μετέφεραν την «τεχνογνωσία» στην πατρίδα τους.
Στο Λεωνίδιο της Αρκαδίας λοιπόν η νύχτα της Ανάστασης από τότε είναι η νύχτα των αερόστατων. Οι κάτοικοί του αποδέχτηκαν, προσάρμοσαν και έκαναν δική τους παράδοση το υπέροχο έθιμο.
Είναι πλέον γνωστό σ’ όλους μας η φαντασμαγορική συνήθεια της Λαμπρής έτσι όπως γιορτάζεται στην παραδοσιακή κωμόπολη.
Τα αερόστατα κατασκευάζονται από τα παιδιά με λεπτές χρωματισμένες χάρτινες κόλλες που σχηματίζουν θόλο.
Τα χρώματα -κόκκινο, κίτρινο, μπλε, πράσινο, λευκό- μπαίνουν σε συνδυασμούς ανά δύο και στο ανοιχτό στόμιο τοποθετείται με λεπτό καλάμι ή σύρμα ο γάντζος που κρατά την «κολλημάρα» ποτισμένη με λάδι ή πετρέλαιο.
Οταν οι εκκλησιές σημάνουν το πρώτο «Χριστός Ανέστη» οι πέντε ενορίες, πανέτοιμες και με δηλωτικό τον χρωματισμό της κάθε μίας, με τη συμμετοχή μικρών και μεγάλων ανάβουν τις «κολλημάρες», στριφογυρίζουν τα αερόστατα και τα αφήνουν ελεύθερα να πετάξουν στους αιθέρες.
Ο εγκλωβισμένος ζεστός αέρας ανεβάζει ψηλά την κατασκευή αλλά και το ηθικό των ενοριτών. Ο ανταγωνισμός αρχίζει. Η νύχτα και ο ουρανός φωτίζεται.
Πάνω από 500 συνολικά μικρά πολύχρωμα αερόστατα χορεύουν μέσα στον άνεμο λαμπυρίζοντας για πάνω από μισή ώρα.
Ποια θα ανέβουν ψηλότερα; Ποια θα ταξιδέψουν μακρύτερα; Πόσα από αυτά θα γίνουν παρανάλωμα;
Οι ενορίες κρατούν λογαριασμό για να ακολουθήσουν τα πειράγματα την Κυριακή του Πάσχα. Αναστάσιμο έθιμο, γιορτινό και φωτεινό πέρασμα από τον θάνατο στη χαρά της ζωής.
Το μαύρο του ορίζοντα γεμίζει πολύχρωμα αστέρια που ταξιδεύουν φέρνοντας φως και ανάσταση στο έρεβος.
Τα μικρά αερόστατα στο Λεωνίδιο
Οι κάτοικοι στο πανέμορφο Λεωνίδιο ακούσια και μέσα από την παράδοση δημιουργούν τέχνη με το θέαμα που προσφέρουν.
Πάνω και γύρω από την πόλη δημιουργείται ένα γιγαντιαίο εκθαμβωτικό γλυπτό το οποίο κινητοποιείται με την αιολική ενέργεια. Το απολαμβάνουμε από όλες τις οπτικές γωνίες του, από όπου και αν βρισκόμαστε.
Τραβάει τα βλέμματα και την προσοχή ολόκληρης της πόλης και οι εικόνες της συνολικής ιριδίζουσας δημιουργίας μένει για πάντα χαραγμένη στην ψυχή και την μνήμη όταν κάποιος το αντικρίσει.
Κι αν η παράδοση τα προστάζει όλα αυτά, υπάρχουν και κάποιοι που πειραματίζονται με τα όνειρά τους.
Ομάδες ανήσυχων καλλιτεχνών που παρατηρούν τη φύση και μέσα από τις δημιουργίες τους προσθέτουν με μοναδικό τρόπο τη θετική τους πινελιά στο προβληματικό αστικό περιβάλλον.
______________
